Αισθητική χειρουργική: η χειρουργική της Ψυχής

Καλημέρα σας!

Λέγομαι Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης και είμαι ειδικός Πλαστικός Χειρουργός. Μέσα από αυτό το blog θα μοιράζομαι μαζί σας πληροφορίες και ιδέες για την πλαστική χειρουργική και για την ομορφιά.

Ας ξεκινήσουμε με το φαινομενικά απλό ερώτημα: τί είναι ομορφιά, και πού κατοικεί;



Υπάρχει μια διαδεδομένη άποψη που λέει να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι. Συμφωνώ απόλυτα: να δέχεσαι ό,τι δεν μπορείς ν’ αλλάξεις. Όταν όμως μπορείς με διακριτικό και καλόγουστο τρόπο να διορθώσεις κάτι που σ’ ενοχλεί, πρέπει να το κάνεις! Όχι για χάρη του σώματος, αλλά για χάρη της ψυχής. Eκεί κατοικεί η ομορφιά, εκεί πάντα κατοικούσε κι εκεί θα κατοικεί. Δεν είναι άδικο μια ψυχή να υποφέρει για κάτι που μπορεί να διορθωθεί;


Η πλαστική χειρουργική, η χειρουργική της ομορφιάς, δεν είναι τόσο χειρουργική του σώματος, όσο είναι χειρουργική της ψυχής.

Τι είναι ομορφιά; Αντικειμενική απάντηση δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και η πρώτη μου ερώτηση στους ασθενείς μου είναι «τί σας απασχολεί». Για τον ίδιο λόγο, όταν ένας ασθενής με καθαρά αισθητικό πρόβλημα με ρωτάει αν πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό, του απαντώ με απόλυτη ειλικρίνεια: «Δεν είναι σωστό ν’ αποφασίσω εγώ για εσάς. Αισθάνεστε όμορφα όταν κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη; Αν όχι, τότε ναι, πρέπει να κάνουμε κάτι γι’ αυτό».

Τι είναι, όμως, αυτό το κάτι που συνήθως μάς απασχολεί; Είναι καταρχήν κάποιες συγγενείς (εκ γενετής) δυσμορφίες ή/και αισθητικές ατέλειες, όπως ένας μεγάλος σπίλος ένα αιμαγγείωμα, μια άσχημη μύτη, ένα πολύ μικρό ή πολύ μεγάλο στήθος, ένα δύσμορφο πιγούνι, δυο πεταχτά αφτιά, κάποια ασυμμετρία ή άλλη ανωμαλία στη διάπλαση του σώματος. Πρόκειται για ατέλειες άλλοτε μεγάλες κι άλλοτε μικρές, που όμως μπορεί να μάς καταρρακώνουν την αυτοπεποίθηση και να μάς στεναχωρούν, πολλές φορές δυσανάλογα με τη σοβαρότητά τους.

Βέβαια, ο συνηθέστερος εχθρός που καλούμαι να αντιμετωπίσω ως πλαστικός χειρουργός, είναι φυσικά ο αμείλικτος χρόνος και τα σημάδια του: Ρυτίδες έκφρασης που όλο και βαθαίνουν• δέρμα θαμπό και κουρασμένο, ουλές και σημάδια, συνήθως από ακμή• πρόσωπο κρεμασμένο, διπλοσάγονα, ''σακούλες'' στα βλέφαρα, που από
μόνες τους ανεβάζουν κατά μερικές δεκαετίες την ηλικία μας• δύσμορφη μύτη• ατροφικό ή υπερτροφικό στήθος με τάση προς πτώση• χαλαρό δέρμα σε διάφορα σημεία του σώματος, ειδικά μετά από έντονες αυξομειώσεις βάρους• τοπικό πάχος, στα γνωστά επίμαχα σημεία• ανεπιθύμητη τριχοφυΐα.

Για τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα υπάρχουν σήμερα ικανοποιητικές λύσεις, δοκιμασμένες και ασφαλείς. Γιατί να μην τις εκμεταλλευτούμε; Αρκεί βέβαια να συντρέχουν δύο βασικές προϋποθέσεις:

Πρώτον, το πρόβλημα πρέπει να είναι υπαρκτό, και όχι φανταστικό (καθαρά ψυχολογικό), γιατί τότε η τυχόν παρέμβαση του χειρουργού ξεπερνά τα όρια της Ιατρικής Δεοντολογίας, και δυστυχώς δεν μπορεί παρά να βλάψει τον ασθενή. Ο Καθηγητής μου στη Γαλλία Jacques Baudet έλεγε: «πριν μάθετε να χειρουργείτε, πρέπει να μάθετε ποιόν ΔΕΝ θα χειρουργείτε»…

Δεύτερον, το συνολικό «κόστος» της παρέμβασης δεν πρέπει να είναι δυσανάλογο με το πρόβλημα. Στην έννοια κόστος περιλαμβάνεται και ο κίνδυνος, που πάντα υπάρχει σε μια χειρουργική επέμβαση. Είναι λάθος να υποτιμούμε τον κίνδυνο στις επεμβάσεις της Πλαστικής Χειρουργικής, όταν αυτές γίνονται για αισθητικούς λόγους- μια χειρουργική επέμβαση είναι πάντα μια χειρουργική επέμβαση.

Τέλος είναι λάθος να προχωρήσουμε σε μιαν αισθητική επέμβαση για να ικανοποιήσουμε το σύντροφό μας, τα παιδιά μας, τον κοινωνικό μας περίγυρο. Εξίσου σοβαρό λάθος είναι και να ΜΗΝ διορθώσουμε μιαν ατέλεια που μάς απασχολεί, εξαιτίας του φόβου για τα σχόλια των άλλων.

Όταν λοιπόν κάτι υπαρκτό μάς ενοχλεί, και αυτό το κάτι διορθώνεται, πρέπει να το διορθώνουμε! Γιατί η χαρά και η τόνωση της αυτοπεποίθησης που νιώθουμε μετά είναι ανεκτίμητες. Γιατί η πλαστική χειρουργική, είναι η χειρουργική της Ψυχής…

.